Van Kremmling naar Cheyenne, dwars door de Rockies
---------------------------------------------------------------------
Dag 8 en etappe 6: van Kremmling naar Cheyenne door en over de Rockies.
Het is koud als we opstaan, 44,5 °F, wat neerkomt op zowat 7°C. Bovendien regent het, niet veel, maar toch gezapig. Dit zijn we niet meer gewoon.
Kremmling ligt aan de voet van de Rocky Mountains, op zowat 2200m hoogte. Dit zal wel de reden zijn van de lage temperatuur. We checken uit, laden de bagage en vertrekken.
Aan de grenspost van het natuurpark moeten we onze Park Pass tonen aan een vrouwelijke ranger. Ze vraagt ook onze reispassen en zegt vervolgens:
“You are from Belgium !”
“Yes”. Ontkennen gaat niet; ze houdt onze reispassen vast. Hoogstens kunnen we ons excuseren en zeggen “It’s not our fault”.
“Nou, dan spreken julie Nederlands !” zegt ze met een Hollands accent.
Wij vallen bijna achterover. Al ooit een Amerikaanse Ranger Nederlands horen praten ?
Ze is Hollandse en heeft lang geleden alles achtergelaten om in de USA een nieuw leven te beginnen. We vragen geen details; iedereen heeft zijn redenen. Ook zij.
“Prettige reis” roept ze ons nog na. Ze is heel vriendelijk.
Een eindje verder zien we een Elk. Een groot dier, maar zonder gewei. Het is dus een vrouwtje.
Dit dier is een Elk, redelijk groot en wegens het gebrek aan een
gewei duidelijk een vrouwtje. Deze variatie zou de
Rocky Mountain Elk zijn.
------------------------------------------------------------------
Wat sfeerbeelden van de Rocky Mountains
-------------------------------------------------------
Een echte overrompeling ginder zijn de chipmunks.
Grondeekhoorns die buiten de USA bijna niet voorkomen.
--------------------------------------------------------------------
Nog wat sfeer vanuit de Rocky Mountains.
------------------------------------------------------
We rijden door en stijgen voortdurend. Het is koud, het vriest, er ligt eeuwige sneeuw. In het Alpine Visitor Center houden we halt, een welkome rustpauze met een warme koffie. We zijn op 11798 voet hoogte, wat gelijk staat met ongeveer 3600m boven zeeniveau. Uiteindelijk gaan we nog hoger, zo’n 3700m en rijden op de hoogste highway van de USA, de Co-34. We zien opnieuw elken, een groepje nu en duidelijk mannetjes. Helaas, als we voorzichtig naderen besluiten ze ook te verhuizen.
Hier lassen we een rustperiode in. Het vriest en er staat een schrale wind.
Overal rondom ons zien we eeuwige sneeuw.
-------------------------------------------------------------------------
We zitten op 3600m boven zeeniveau. We zijn de
sneeuwgrens een eindje lager overgestoken
De sneeuw die we zien is eeuwige sneew.
---------------------------------------------------------------------
Een Park Ranger maakt een praatje. Deze Rangers
komen we altijd en overal tegen.
--------------------------------------------------------
Ijzig koud maar toch mooi weer.
Een grandioos uitzicht over de Rockies
-----------------------------------------------------------
Altijd en overal uitleg.
-----------------------------------
Een groepje Elken, mannetjes deze keer. Als we naderen
staan ze op en gaan ook een eindje verder.
--------------------------------------------------------
We rijden doorheen Estes Park, en volgen het verloop van de Big Thompson River. We zien fly fischers met hoge rubber laarzen in het midden van de rivier. We zakken voortdurend en komen tenslotte uit in Loveland. De Rockies zijn overwonnen, we zijn er uit.
We sluiten aan op de Co-87 welke ook de Interstate I-25 is. De rest is nu autostrade, zo’n 55 mijl nog naar ons hotel. Net voor de stad Cheyenne steken we opnieuw een staatsgrens over: Wyoming, de vierde staat reeds die we aandoen. Het is nu nog een twaalftal miles.
Tijdens het zakken vanuit de Rockies komen
we uiteraard enkele dorpjes tegen.
--------------------------------------------------
Fly fishing, een sport die in de USA wel meer voorkomt.
------------------------------------------------------------------
Wyoming, de 4e staat die we aandoen. De staat van
de cowboys, de cowboyboots en de Rodeo.
---------------------------------------------------------------
In het Toeristisch Center, net voor de stad houden we even halt, maar we worden niets wijzer. We besluiten om door te rijden naar ons hotel en in de late namiddag komen we aan in de Oak Tree Inn. Het hotel is redelijk basic, maar is toch rustig.
Het hotel (motel ?) Oak Tree Inn.
Redelijk basic, maar ruim voldoende
--------------------------------------------------------
Onze registratie blijkt in orde te zijn en na het inchecken besluiten we nog naar de stad te gaan, downtown Cheyenne.
We parkeren op een grote parking en vragen de weg; downtown Cheyenne blijkt niet zo gemakkelijk te vinden. Een typisch Amerikaans koppel geeft ons uitgebreid aanwijzingen. Ze zijn supervriendelijk en behulpzaam. Het scheelt niets of ze vragen ons binnen.
“Where are you guys from ? Belgium ? Somewhere in Europe I guess ? Oh ! Brussels ! I know that ! Hon, they are from Brussels !!!”
We besluiten toch de wagen ergens anders te parkeren, maar Cheyenne blijkt eivol. We vinden geen parkeerplaats en rijden een ondergrondse parking binnen waar wel moet worden betaald. Ik vraag het maar aan enkele Amerikaanse dames.
“Pay for parking ? You have a permit ? No ? Well, what the heck, leave the car there, they probably won’t see it.
“and if they do ?” vraag ik op een toon van “ze zullen hem toch niet wegslepen hé ?”
“Don’t worry ! As I said, they won’t see it”.
Ik kijk een beetje angstig naar het paneel “cars in violation will be towed away”, maar we besluiten toch maar om de auto te laten staan. Live dangerously.
Cheyenne, op het eerste zicht een
normale Amerikaanse stad.
-------------------------------------------------
Downtown Cheyenne. Bij alle bezienswaardigheden
staan gigantische cowboyboots opgesteld.
--------------------------------------------------------------------------
Cheyenne is ook de stad van de Rodeo.
---------------------------------------------------------
Enkele blocks verder zijn we echt in downtown Cheyenne, getuige de vele “boots” die her en der verspreid staan. Cheyenne heeft een aantal polyester cowboylaarzen, “boots”, van ongeveer 2m hoogte bij alle toeristische plaatsen staan.
We krijgen een heus onweer op ons dak en gaan een soortement tearoom binnen. We bestellen elk een glas witte wijn en genieten een beetje na van de dag. Het stopt met regenen en we bezoeken nog een Wrangler Store, waar ze naast jeans en houthakkershemden hoofdzakelijk cowboyboots verkopen. Honderden, waarschijnlijk duizenden boots.
De Wrangler Store in Cheyenne
-----------------------------------------------
Boots, boots, boots,....
--------------------------------------------
Waarschijnlijk duizenden boots.
--------------------------------------------------
We besluiten om Italiaans te gaan eten en vinden de Avanti Italian Ristorante. Een relatief groot gebouw met honderden tafeltjes.
Bij het binnenkomen duwen ze ons een “buzzer” in handen. “Half an hour waiting list guys, I’m sorry” Dit stond me al niet aan, maar we hadden geen zin om nogmaals te verhuizen. Het begon bovendien al laat te worden. Wachten dan maar.
25 minuten later gaat die “buzzer” af en een vriendelijke dienster leidt ons naar een tafeltje.
We nemen een fles wijn en bestellen spaghetti bolognaise, welke blijkbaar ofwel een soepje of een “salad” als voorgerecht heeft. Viviane neemt de soep, ik de salad.
De wijn is niet goed en we vragen een andere fles. Het manneke staat blijkbaar voor een dilemma en roept er een hogere in rang bij. Die geeft ons zonder pardon gelijk en brengt een nieuwe fles én de eerste gerechtjes.
Eenmaal goed begonnen aan het voorgerecht komen ze al af met de spaghetti en de vraag:
“You guys want some dessert ?”
Ik heb 2 happen van mijn salad genomen en er staat al een spaghetti voor mijn neus te dampen.
“No, thank you” zeg ik beleefd. Ik wil er nog aan toevoegen: “perhaps later” mij hij is me voor.
“No problem !”. Hij legt de rekening op tafel. “Thank you and good night !”. “beat it, buster !” zie ik hem denken. We kunnen hier precies niet rap genoeg buiten zijn.
Ik doe net een tweede hap van mijn spaghetti als er opnieuw iemand afkomt met een kartonnen doos. “To put the bottle in. So it looks like you bought it in a liquor store”. Ik kijk hem wat vreemd aan, mijn eerste glas staat op tafel met twee slokjes eruit.
“You guys want a doggy bag ?” vraagt hij nog.
Het Avanti Italian Ristorante
We konden er niet rap genoeg buiten zijn.
---------------------------------------------
Binnen in het restaurant
-------------------------------------------
Ik schat dat we toch 8 volle minuten aan tafel hebben gezeten.
Terug naar de Oak Tree Inn mét een kortonnen doos voor de halve wijnfles.
Morgen rijden we door Wyoming naar Custer, in de staat South Dakota.
To be continued…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten