Dinsdag 08/10/2010

Vroeg wakker, uiteraard. De jetlag speelt parten; 9 uur tijdverschil is niet niks.

Om 6.30u gaan we ontbijten in JJ's Sports Cantina. Amerikanen zijn vroege vogels, de ontbijtzaal was reeds goed gevuld. Het personeel is bijna uitsluitend Latino, waarschijnlijk Mexicanen. Tegen ons spreken ze vlot Engels, maar onder elkaar is iedere conversatie in het Spaans.

Straatbeeld in Phoenix, AZ.

---------------------------------------------------

Vandaag blijven we nog een dag in Phoenix, en het is de bedoeling om ons te organiseren voordat we aan onze rondrit beginnen.

Met de shuttle van het hotel kunnen we gratis naar Sky Harbor, de luchthaven van Phoenix. Van daar is het nog een rit met de bus naar het gebouw waar alle kantoren voor huurauto's zijn gevestigd. Wij begeven ons naar Avis en krijgen een splinternieuwe rode Chevrolet Aveo. Voor de USA eerder een kleine wagen, maar voor ons ruim voldoende. Ze proberen natuurlijk om ons een grotere wagen aan te smeren, maar we wisten dat ze dat zouden doen. Als dat niet lukt proberen ze ons wijs te maken dat de verzekering onvoeldoende is. Larie natuurlijk, we hadden alles zorgvuldig geregeld vanuit België. We houden echter voet bij stuk en enige tijd later geven ze de sleutels.

Onze Chevrolet Aveo. Voor de USA een kleine auto.

Voor ons doel echter ruim voldoende.

We hebben geen nummerplaat vooraan, enkel achteraan (???).

-----------------------------------------------------

Het eerste wat we doen is naar een Wal*Mart rijden om wat inkopen te doen. De isomo frigobox is een must, wat frisdrank, water, en iets om te eten in de middag.

We rijden door en de volgende stop is het Anthem Outlet Store, zo'n 30 mijl verderop. Voor ons is dat meer dan 50 km, voor de Amerikanen is dat "om de hoek". Hier wordt heel anders gedacht over afstanden. We zijn net buiten Phoenix maar nog altijd op het grondgebied. Het is wel een heel grote stad.
In deze outlet store kopen we wat extra kledij, T-shirts, broeken, sandalen... Ook iets warms want binnen een week gaan we heel erg hoog in de Rocky Mountains.

Het is extreem warm, ik schat zo'n 40°C. In de zon is het absoluut niet te doen. We vluchten van de ene schaduw naar de andere. Viviane kan er beter tegen dan ikzelf.

Onze eerste stop: de Wal*Mart voor de noodzakelijke boodschappen.

----------------------------------------------------------------

  

In de Anthem Outlet Store. Een heel groot winkelcomplex waar ze

kledij verkopen tegen heel schappelijke prijzen.

-------------------------------------------------------------------

Buiten het winkelcomplex, een soort terras met kindertuin en wat beplanting.

Het is extreem warm, ik schat zo'n 40°C in de schaduw.

-------------------------------------------------------------

Een gedeelte van het winkecomplex, waar enkel eten en drinken wordt verkocht.

Je vindt ze er allemaal: Mc Donald, KFC, Wendy's, Taco Bell,...

----------------------------------------------------------------

De terugrit naar Phoenix verloopt vlekkeloos, maar het verkeer op de snelwegen is toch wat drukker. Gelukkig wijst de GPS feilloos de weg zodat we binnen de korste keren terug in ons hotel zijn. Uiteraard juist op tijd voor onze "free cocktail" aan het zwembad. Ik neem een margarita, een Mexicaanse shortdrink op basis van tequila.

Voor het avondeten besluiten we naar Cooperstown te gaan, het restaurant van de shock-rocker Alice Cooper. Dit is op 2 november 2010 voor een deeltje te zien geweest in het programma Plat Préféré met Jeroen Meus.
Opnieuw wijst de GPS de weg en we parkeren in een verlaten straat om de hoek nabij Cooperstown. De grote stad is leeg, een bedelaar helpt ons met de parkeermeter. We geven hem $2.00.

Bij de ingang van Cooperstown, het restaurant van Alice Cooper.

Buiten is een soort terras.

Er is echter niemand, ze zitten allemaal binnen.

------------------------------------------------------

De eigenlijke ingang van het restaurant.

-------------------------------------------------

Dit restaurant van Mr Cooper is vooral Mexicaans getint en sommige gerechten zijn ronduit zeer pikant. Dé attractie is natuurlijk als iemand een gigantische hotdog besteld. Met veel toeters en bellen wordt dit aangekondigd en roept alle personeel tesamen "THE BIG UNIT !!!".
De big unit is een 22 inch lange hotdog in een broodje (zeg maar brood) vergezeld van French fries en wat groenten. 22 inch is zowat 56 cm en dat is een héél grote hotdog...

Hier is hij dan: The Big Unit, een 22 inch of 56 cm lange hotdog.

Met veel lawaai wordt deze aangekondigd bij het verlaten van de keuken.

Alle personeel roept dan in koor: The Big Unit !!!

----------------------------------------------------------------------

Kijk maar naar dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=C86akA3G6rg

Er is veel volk en er is een wachttijd. Ik bekijk intussen de uitgestalde verzameling: gitaren van die en die artiest, kledij gedragen bij bepaalde optredens, affiches, enz...



Binnen in het restaurant. Het personeel heeft allemaal geschminkte ogen.

De zogenaamde Cooper-Eyes.

--------------------------------------------------------

2 verkopers van allerlei Alice Cooper prullen.

Ze hebben ook de Cooper Eyes van "The Master".

-----------------------------------------------------------------

Tijdens het wachten eventjes het interieur bekijken.

Er is een hele grote verzameling gitaren, affiches, kledij,...

-------------------------------------------------------------

Aan tafel bij Alice Cooper.

Het eten is er Mexicaans getint, soms wel redelijk pikant.

Een grote Budweiser hoort erbij

-----------------------------------------------------------------------------

Een kwartiertje later kunnen we aan tafel. Het eten is er gewoon en heel Amerikaans, aan de vette kant. De nadruk ligt vooral op: "heel veel". We krijgen dan ook elk een ruim bord eten en maken een grote Budweiser soldaat.

Na het eten kijken we nog wat rond. Zelfs de wc's zijn er speciaal. Het doet toch iets: ik heb de muziek van Alice Cooper goed gekend, vooral in de jaren '70 met de eerste groepsleden. En nu ben ik hier, in Phoenix en in het restaurant van Alice Cooper. Een hele ervaring...
Het restaurant begint leeg te lopen; als we vertrekken zit er niet echt veel volk meer.
We keren terug naar het hotel want morgen beginnen we aan de eerste rit van de rondreis.

To be continued...